Σκοπός της μελέτης ήταν να αναλύσουμε πως η ολοκρανιακή ακτινοθεραπεία επηρεάζει σε βάθος χρόνου τον τοπικό έλεγχο της εγκεφαλικής νόσου σε ασθενείς με μεταστάσεις στον εγκέφαλο και την τοξικότητα από την αρχική στην στερεοτακτική ακτινοχειρουργική για τις εγκεφαλικές μεταστάσεις.
Μελετήσαμε τα αποτελέσματα 110 ασθενών που είχαν επιβιώσει τουλάχιστον ένα χρόνο μετά την ακτινοχειρουργική θεραπεία με γ-knife. Αναλύσαμε την επίδραση της ακτινοχειρουργικής με γ-knife σε 160 εγκεφαλικές μεταστάσεις 110 ασθενών, τους οποίους παρακολουθούσαμε για περίπου 18 μήνες (12-122 μήνες) μετά τη στερεοτακτική ακτινοχειρουργική με γ-knife. 82 ασθενείς διαγνώστηκαν με μονήρη εγκεφαλική μετάσταση και 28 με πολλαπλές εγκεφαλικές μεταστάσεις. 70 ασθενείς αντιμετωπίστηκαν αρχικά με ακτινοχειρουργική και μετά με ολοκρανιακή ακτινοθεραπεία ενώ 40 ασθενείς αντιμετωπίστηκαν μόνο με ακτινοχειρουργική. Η μέση ακτινοθεραπευτική δόση όγκου που εφαρμόστηκε ήταν 16 Gy(12-21 Gy).
Καταγράφηκαν αποτελέσματα στον 1ο, 3ο και 5ο χρόνο μετά την ακτινοθεραπευτική αντιμετώπιση. Ο τοπικός έλεγχος ήταν 84,1%, 68,6% και 68,6% στους ασθενείς που υποβλήθηκαν μόνο σε στερεοτακτική ακτινοχειρουργική σε σύγκριση με 93,1%, 87,7% και 65,7% στην ομάδα η οποία έλαβε επιπλέον και ολοκρανιακή ακτινοθεραπεία. Καταλήξαμε ότι η ολοκρανιακή ακτινοβόληση βελτίωσε τον τοπικό έλεγχο των ασθενών με όγκους μεγαλύτερους ή ίσους των 2ml, με περιφερειακή δόση μεγαλύτερη ή ίση των 16Gy, σε μονήρεις μεταστάσεις και σε μεταστάσεις που οφείλονται σε καρκίνο του πνεύμονα. Παρενέργειες από την στερεοτακτική ακτινοθεραπεία αναπτύχθηκαν σε 2,8% – 10,7% και 3,5% των ασθενών στον 1ο, 3ο, και 5ο χρόνο χωρίς εμφανή συσχέτιση από την προσθήκη της εξωτερικής ακτινοθεραπείας. Η εξωτερική ολοκρανιακή ακτινοθεραπεία δεν βελτίωσε το προσδόκιμο επιβίωσης.
Συμπερασματικά διαπιστώνουμε, στην αναδρομική μελέτη ασθενών με εγκεφαλικές μεταστάσεις που επιβίωσαν τουλάχιστον ένα χρόνο μετά τη στερεοτακτική ακτινοχειρουργική, ότι η προσθήκη ταυτόχρονης εξωτερικής ολοκρανιακής ακτινοθεραπείας στην στερεοτακτική ακτινοχειρουργική με γ-knife, ήταν συνυφασμένη με βελτίωση του τοπικού ελέγχου της νόσου ειδικά σε ασθενείς με όγκους μεγαλύτερους ή ίσους των 2ml, περιφερική δόση 16 Gy, μονήρεις μεταστάσεις και ασθενείς με πρωτοπαθή καρκίνο του πνεύμονος.
