Αν και η επαναλαμβανόμενη ακτινοβόληση των καρκινικών κυττάρων είναι κυτταροτοξική για τα καρκινικά κύτταρα, παράλληλα ωστόσο προκαλεί χρόνια ανοσοκαταστολή. Παρόλα αυτά, όπως αποδείχθηκε, μικρές αλλά στοχευμένες δόσεις ακτινοθεραπείας προκαλούν τον «επαναπρογραμματισμό» του όγκου και δίνουν το έναυσμα μιας συστηματικής αντικαρκινικής ανοσοαπόκρισης («abscobal effect»), δηλαδή υποστροφή όγκων που δεν βρίσκονται στο πεδίο της ακτινοθεραπείας. Οι έρευνες κατέληξαν ότι με τον θάνατο των κυττάρων του όγκου απελευθερώνονται αντίγονα του όγκου τα οποία μεταφέρονται στους λεμφαδένες και ενεργοποιούν τα Τ λεμφοκύτταρα τα οποία όχι μόνο αναλαμβάνουν να αντιμετωπίσουν τα αντίγονα του όγκου αλλά αποκτούν και ανοσολογική μνήμη. Το μικροπεριβάλλον του όγκου καθίσταται πιο ευάλωτο στα Τ λεμφοκύτταρα, τα οποία εκτιμάται ότι επιτίθενται σε απόσταση, σε μη ακτινοβολημένες μεταστάσεις. Η τεχνική ακτινοθεραπείας που έχει αυτήν τη δράση είναι η στερεοτακτική: αφενός η κυτταροτοξική της δράση επιφέρει σμίκρυνση του όγκου με μειωμένη ανοσοκαταστολή αφετέρου προκαλεί ανοσιακή αντίδραση των Τ λεμφοκυττάρων ενάντια στα αντίγονα του όγκου, επιφέροντας τοπική και μεμακρυσμένη ογκολογική δράση με το φαινόμενο της μεμακρυσμένης υποστροφής.
Όλες οι εφαρμογές στερεοτακτικής ακτινοθεραπείας ακολουθούν τους διεθνείς κανόνες που καθορίζουν τα επιτρεπτά όρια ακτινοβόλησης των ευαίσθητων υγιών οργάνων που γειτνιάζουν με τον όγκο στόχο, τηρώντας αυστηρά την ισορροπία οφέλους και πιθανών παρενεργειών.
Οι προκλήσεις στο πεδίο συνεργασίας ακτινοθεραπείας και ανοσοθεραπείας είναι πολλές και αναμένεται να διερευνηθούν και να αξιοποιηθούν έτι περαιτέρω. Με τη βελτιστοποίηση της δόσης και του χρόνου ακτινοβολίας και τον εντοπισμό πιθανών βιοδεικτών, μπορούμε να περιμένουμε πολλά περισσότερα, εφόσον η ανοσοθεραπεία λειτουργήσει ως ευαισθητοποιητής ακτινοβολίας στη βελτίωση του τοπικού ελέγχου του όγκου.
Το αύριο είναι εδώ και οι εξελίξεις της ακτινοθεραπείας συνεχίζονται.
