Όγκος εγκεφάλου, είναι οποιοσδήποτε ενδοκρανιακός όγκος και αφορά τον εγκέφαλο, τα κρανιακά νεύρα, τις μεμβράνες που καλύπτουν τον εγκέφαλο (μήνιγγες), το κρανίο, το βλεννογόνο και κωνοειδή αδένα. Οι εγκεφαλικοί όγκοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, σε πρωτογενείς και σε δευτερογενείς. Πρωτογενείς όγκοι μπορούν να δημιουργηθούν από τα διάφορα είδη των εγκεφαλικών κυττάρων.
Ανάλογα από την κυτταρική σειρά καταγωγής τους και τον ρυθμό πολλαπλασιασμού των κυττάρων έχουν από ημικακοήθεις μέχρι αναπλαστικές μορφές νόσου. Οι πρωτογενείς εγκεφαλικοί όγκοι αναπτύσσονται από τον ανώμαλο πολλαπλασιασμό εγκεφαλικών κυττάρων και δίνουν διαφορετικούς τύπους όγκων όπως ολιγοδενδρογλοίωμα, αστροκύττωμα, γλοιοβλάστωμα, επενδύμωμα, κρανιοφαρυγγίωμα.
Ο εγκέφαλος όμως μπορεί να αποικηθεί και από καρκινικά κύτταρα τα οποία μεταφέρονται μέσω του αίματος εγκαθίστανται και κάνουν κυτταρικές αποικίες ή αλλιώς μεταστάσεις. Σε αυτή τη περίπτωση έχουν τα χαρακτηριστικά της αρχικής ασθένειας και από αυτό επηρεάζεται και η θεραπευτική τους αντιμετώπιση. Οι δευτερογενείς αυτοί όγκοι είναι συχνότεροι από ότι οι πρωτογενείς όγκοι του εγκεφάλου.
Στα παιδιά οι περισσότεροι όγκοι είναι πρωτογενείς. Στους ενήλικες συμβαίνει το αντίθετο δηλαδή οι περισσότεροι είναι μεταστάσεις καρκίνων που εκδηλώθηκαν αλλού στο σώμα.
Τα συμπτώματα που μπορούν να προκαλούν οι πρωτογενείς ή δευτερογενείς εγκεφαλικοί όγκοι έχουν σχέση με πολλές βασικές λειτουργίες όπως η όραση, η ακοή, η ομιλία, η μνήμη, η κίνηση, η ισορροπία, η συμπεριφορά και η ψυχική κατάσταση. Επίσης χαρακτηριστικός είναι ο έντονος πονοκέφαλος και η ναυτία ή ζάλη, ο έμετος.
Σπασμοί που εμφανίζονται ξαφνικά σε ένα ενήλικα χωρίς προηγούμενο ιστορικό σπασμών ή ατυχήματος με εμπλοκή του εγκεφάλου ή άλλης ασθένειας που προκαλεί σπασμούς, πρέπει να δημιουργεί την υποψία για εγκεφαλικό όγκο.