H έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία των δευτεροπαθών περιτοναϊκών εντοπίσεων, πριν την εμφάνιση συμπτωμάτων, φαίνεται να παρατείνει την επιβίωση του ασθενούς, ανέφεραν μέχρι πρότινος δημοσιευμένες μελέτες, σε ασθενείς με καρκίνο παχέος εντέρου.
Νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο The Lancet Oncology τον Ιούλιο του 2020 συνέκρινε την τακτική παρακολούθηση του ασθενούς με αυξημένο κίνδυνο για ενδοπεριτοναϊκές εμφυτεύσεις με την επιλογή μιας δεύτερης χειρουργικής επέμβασης σε συνδυασμό με υπερθερμική ενδοπεριτοναϊκή χημειοθεραπεία (HIPEC).
Στη μελέτη συμμετείχαν 150 ασθενείς (ηλικίας 18-70 ετών) από διάφορα νοσοκομεία της Γαλλίας οι οποίοι είχαν καρκίνο παχέος εντέρου με σύγχρονες τοπικές μεταστάσεις, που αφαιρέθηκαν στο αρχικό χειρουργείο (περιτοναϊκές, μεταστάσεις ωοθηκών ή έναν αρχικό διάτρητο όγκο) και είχαν παρέλθει 6 μήνες χωρίς υποτροπή της νόσου. Οι ασθενείς χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: η μία ακολούθησε τον τακτικό προσυμπτωματικό έλεγχο και η άλλη υποβλήθηκε σε δεύτερο χειρουργείο και χημειοθεραπευτική αγωγή με oxaliplatin-HIPEC ή mitomycin-HIPEC.
Σε διάστημα παρακολούθησης 50 μηνών, η επιβίωση άνευ νόσου φάνηκε να μην έχει στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες ασθενών (53% στην ομάδα παρακολούθησης έναντι 44% στην ομάδα του δεύτερου χειρουργείου- χημειοθεραπείας). Δεν υπήρχε θάνατος σχετιζόμενος με τη θεραπεία ενώ το 41% των ασθενών που είχαν υποβληθεί σε δεύτερο χειρουργείο εμφάνισαν επιπλοκές grade 3-4, συχνότερα αιμορραγία ή ενδοκοιλιακή διαφυγή λόγω του χειρουργείου και αιματολογικές ανεπιθύμητες ενέργειες λόγω της χημειοθεραπείας.
Επιβεβαιώνεται, επομένως, πως η ουσιαστική τακτική παρακολούθηση των ασθενών με καρκίνο παχέος εντέρου και αυξημένου κινδύνου εμφάνισης περιτοναϊκών εμφυτεύσεων είναι επαρκής και αποτελεσματική όσον αφορά στα αποτελέσματα επιβίωσής τους.
