Αν και το φιλί είναι ο πλέον αποδεκτός κώδικας της κοινωνίας για να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, ωστόσο το «γαλλικό φιλί» μπορεί να μας βάλει σε περιπέτειες, γιατί τότε ανταλλάσσουμε δισεκατομμύρια βακτήρια, που δεν είναι όλα ακίνδυνα. Προσοχή λοιπόν πού δίνουμε τα φιλιά και την καρδιά μας!
Το «γαλλικό φιλί» μπορεί να μεταδώσει ασθένειες όπως:
Ιός HPV. Το φιλί προηγείται πλέον του καπνίσματος και του ποτού, στους παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση καρκίνου στο λαιμό, γιατί μπορεί να μεταδώσει τον ιό των ανθρώπινων κονδυλωμάτων HPV. Ωστόσο μόνο οκτώ από τα εκατό στελέχη του HPV – σε άνδρες και γυναίκες- θεωρούνται «υψηλού κινδύνου» στο να προκαλέσουν καρκίνους στο στοματοφάρυγγα. Πάντως, αν κάποιος μολυνθεί από τον HPV στο στοματοφάρυγγα, έχει 250 φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσει καρκίνο στον εγκέφαλο και στο φάρυγγα, από κάποιον που δεν φέρει τον ιό.
Λοιμώδης μονοπυρήνωση. Ονομάζεται και «ασθένεια του φιλιού». Αυτή η ιογενής λοίμωξη εμφανίζει συμπτώματα γρίπης: πυρετό, πονόλαιμο, πρήξιμο σε λεμφαδένες, λαιμό και μασχάλες, πονοκέφαλο, αίσθημα κούρασης, πρήξιμο των αμυγδαλών, βραδινή εφίδρωση και σπανιότερα πρήξιμο σε συκώτι ή σπλήνα. Συνήθως περνά μέσα σε λίγες εβδομάδες με ξεκούραση και άφθονα υγρά: ανακουφίζουμε τα συμπτώματα με αντιπυρετικά και αναλγητικά. Μετά την υποχώρηση των αρχικών συμπτωμάτων, πρέπει να αποφεύγουμε την έντονη δραστηριότητα για μερικές εβδομάδες, ώστε να επιτραπεί στη σπλήνα να επανέλθει σε φυσιολογικό μέγεθος και ν’ αποφευχθεί ενδεχόμενη ρήξη της.
Επιχείλιος έρπης. Λοίμωξη που συνοδεύεται από χαρακτηριστικές φλύκταινες γύρω ή πάνω στα χείλη. Μεταδίδεται μέσω του σάλιου ή όταν ερχόμαστε σε δερματική επαφή με τα εξανθήματα. Μετά τη λοίμωξη, ο ιός παραμένει για πάντα στον οργανισμό, με «κύκλους» έξαρσης και ύφεσης: οι περίοδοι έξαρσης είναι οι πλέον μεταδοτικές. Ενίοτε, ο ιός παραμένει μόνιμα ανενεργός.
Ιογενής μηνιγγίτιδα. Προκαλεί φλεγμονή στα τοιχώματα που περιβάλλουν νωτιαίο μυελό και εγκέφαλο και έχει συμπτώματα όπως πυρετός, κόπωση, ναυτία, ρίγος, πόνος στον αυχένα, ακόμα και πνευματική σύγχυση. Δεν μεταδίδεται μόνο με το σάλιο αλλά και με την την έκθεση σε βλέννα ή κόπρανα μολυσμένου ατόμου.
Παρωτίτιδα. Λοιμώδης νόσος, από την οποία κινδυνεύουν όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί με το εμβόλιο MMR. Μεταδίδεται και με το φτάρνισμα. Προκαλεί έντονο πρήξιμο στους σιελογόνους αδένες κοντά στ’ αυτιά.
Κυτταρομεγαλοϊός. Μεταδίδεται μέσω σάλιου, ούρων και αίματος. Αν μολύνει τον οργανισμό, ο ιός παραμένει για πάντα αδρανής στο σώμα. Είναι επικίνδυνος για μικρά παιδιά, εγκύους και άτομα με ασθενές ανοσοποιητικό: σε αυτές τις ομάδες μπορεί να προκαλέσει πνευμονία, ηπατίτιδα ή και δερματικά εξανθήματα.
Γρίπη. Η γνωστή ιογενής λοίμωξη του αναπνευστικού που συνοδεύεται από μυϊκό πόνο, πονοκέφαλο, πονόλαιμο, πυρετό και καταρροή. Ο βαθμός επικινδυνότητας της, εξαρτάται από το στέλεχος του ιού που την προκαλεί.
Ποιος ο ρόλος του σάλιου;
Το σάλιο αποτελείται κυρίως από νερό και ηλεκτρολύτες, πρωτεΐνες, (λυσοζύμη, ανοσοσφαιρίνες κ.α) Εκκρίνεται στο στόμα από τους σιελογόνους αδένες μέσω των εκφορητικών πόρων και έχει σημαντικό ρόλο να επιτελέσει. Βοηθά να επιτευχθεί το αίσθημα της γεύσης, να μιλήσουμε σωστά ενώ βρέχοντας τις τροφές, μασάμε και καταπίνουμε ευκολότερα. Επιπρόσθετα, το σάλιο προστατεύει τα δόντια και το βλεννογόνο του στόματος από τα βακτήρια και συμβάλει στο ν’απομακρυνθούν μικρόβια που προκαλούν τερηδόνα ή άλλες βλάβες στους μαλακούς ιστούς του στόματος. Τα ιόντα ασβεστίου, φωσφόρου, υδροξυλίου και φθορίου που περιέχει, έχουν προστατευτικό ρόλο για τα δόντια.
Η μειωμένη έκκριση σάλιου, κυρίως σε ηλικιωμένους ή γυναίκες, μπορεί να προκαλέσει ξηροστομία, η οποία αποτελεί και συνήθη παρενέργεια της ακτινοθεραπείας, που όμως υποχωρεί με την κατάλληλη φροντίδα.
Όταν είμαστε ήρεμοι, εκκρίνεται σάλιο με μικρότερη ροή. Την ταχύτητα ροής και τα συστατικά του, επηρεάζουν το φύλο, η ηλικία, οι διατροφικές συνήθειες αλλά και η συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.
