Η εκτεταμένης έκτασης ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται στα πρώιμα στάδια της νόσου της νόσου ή στα ενδιάμεσα στάδια, σε συνδυασμό με τη χημειοθεραπεία. Δεδομένα από την εφαρμογή των παιδιατρικών πρωτόκολλων θεραπείας έδειξαν ότι είναι εφικτή η μείωση των πεδίων ακτινοθεραπείας. Η θεραπεία παιδιών με λέμφωμα Hodgkin, τα οποία δεν εμφάνιζαν εκτεταμένη λεμφαδενοπάθεια (μέγεθος μάζας <4cm), αντιμετωπίστηκαν μόνο με χημειοθεραπεία και είχαν ανταπόκριση 94-100%, ανάλογα με το χημειοθεραπευτικό σχήμα. Η συσχέτιση παιδιού και ενήλικα με νόσο Hodgkin πρέπει να γίνει με προσοχή εξαιτίας του διαφορετικού βιολογικού υπόβαθρου.
Η γερμανική ομάδα μελέτης των λεμφωμάτων GHSG μελέτησε τυχαιοποιημένα διαφορετικές ακτινοθεραπευτικές δόσεις και ανακοίνωσε το 1997 ότι δόσεις ακτινοβολίας μεταξύ 20 και 40 Gy δεν εμφανίζουν σημαντική διαφορά στην πορεία της νόσου μετά από πολυχημειοθεραπεία. Τα αποτελέσματα ήταν εφάμιλλα και έδωσαν έναυσμα στην περαιτέρω επικέντρωση των προσπαθειών για τον προσδιορισμό θεραπευτικών σχημάτων συνδυαστικών θεραπειών με μείωση της έκτασης και έντασης της ακτινοθεραπείας και κατά συνέπεια των όψιμων παρενεργειών και ιδιαίτερα του κινδύνου εμφάνισης συμπαγούς όγκου.
Με βάση λοιπόν τις τρέχουσες μελέτες από μεγάλα κέντρα, στα πρώιμα στάδια της νόσου η περιορισμένης έκτασης ακτινοβολία και ο συνδυασμός της με μειωμένες δόσεις χημειοθεραπείας, φαίνεται ότι είναι θεραπευτικά επαρκής και συνοδεύεται από μικρότερη πιθανότητα εμφάνισης μεταθεραπευτικής τοξικότητας, μακροπρόθεσμα. Επίσης, σε περιπτώσεις που η νόσος εμφανίζεται με ογκώδη λεμφαδενοπάθεια, η προσθήκη της ακτινοθεραπείας επιφέρει σαφώς καλύτερα αποτελέσματα στον έλεγχο της νόσου και της τοπικής υποτροπής, μειώνει όμως μακροπρόθεσμα την συνολική επιβίωση, εξαιτίας θανάτων σχετιζομένων με τη μετακτινική τοξικότητα.
