Ο εγκέφαλος εμφανίζει αποίκηση από καρκινικά κύτταρα που προέρχονται από άλλα όργανα του σώματος.
Οι κακοήθεις όγκοι έχουν τη ιδιότητα να μέσω των αιμοφόρων αγγείων να διασπείρονται και σε άλλα όργανα μακριά από την αρχική (πρωτοπαθή) εστία. Η μετανάστευση αυτή των κυττάρων προκαλεί τις μεταστάσεις (δευτεροπαθείς εστίες). Ένα όργανο που μπορεί να προσβληθεί είναι ο εγκέφαλος. Υπάρχουν καρκίνοι οι οποίοι εμφανίζουν πολύ συχνά εγκεφαλικές μεταστάσεις. Ο συχνότερος όλων είναι ο καρκίνος του πνεύμονος, ακολουθεί ο καρκίνος του μαστού του εντέρου, τα σαρκώματα, ο καρκίνος του μαστού κλπ.
Η χημειοθεραπευτική αγωγή γενικότερα προφυλάσσει από την δημιουργία μεταστάσεων επεμβαίνοντας στον πρωτοπαθή όγκο και καταστρέφοντας τα μεμονωμένα μεταναστευτικά κύτταρα ώστε να μην αναπτύξουν μεταστάσεις σε άλλα όργανα. Ο εγκέφαλος έχει όμως την ιδιαιτερότητα να προστατεύεται από ειδικό πλέγμα και έτσι εμποδίζει την ελεύθερη δίοδο των χημειοθεραπευτικών φαρμάκων. Με τον τρόπο αυτό οι χημειοθεραπείες ελέγχουν όλο το σώμα αλλά ο εγκέφαλος σε περίπτωση που κάποιο καρκινικό κύτταρο εγκλωβίστηκε εκεί μπορεί να εμφανίζει μεταστάσεις.
Οι καρκινικές εστίες στον εγκέφαλο συνοδεύονται από περιεστιακό οίδημα το οποίο συνήθως προκαλεί έντονη συμπτωματολογία. Άμεσα αντιμετωπίζεται ο ασθενής και βλέπει πολλές φορές ανακούφιση στα συμπτώματά του με τη χορήγηση κορτικοστεροειδών φαρμάκων. Διαθέτουμε πολλές μορφές και διαφορετικών προσεγγίσεων σκευάσματα για την αντιμετώπιση του περιεστιακού οιδήματος πχ ενέσιμα ή πόσιμα σε μορφή χαπιού η σιροπιού. Η χρήση αντιεπιληπτικών είναι πολλές φορές απαραίτητη. Διαλέγουμε ασφαλή και εύχρηστα αντιεπιληπτικά φάρμακα ώστε να είναι γρήγορη η τιτλοποίηση και εύκολη η λήψη.
Η ακτινοθεραπευτική αγωγή πάντα έδιδε λύσεις σε αυτό το πρόβλημα ανεξάρτητα πρωτοπαθούς καρκινικής εστίας και αριθμού μεταστάσεων. Η δράση της ακτινοθεραπείας είναι αποιδηματική και κυτταροτοξική. Ανάλογα το είδος των μεταστατικών κυττάρων απαιτείται και διαφορετική ακτινοθεραπευτική δόση και τρόπος προσέγγισης. Η συνολική δόση ακτινοβολίας πάντα παραμένει κάτω από τα όρια αντοχής των κυττάρων του εγκεφάλου, έτσι ώστε όσο και να ζήσει ο ασθενής να μην επηρεάζεται η εγκεφαλική του λειτουργία.
